آوای شمال/
کرونا واژه‌ای که در لغت انگلیسی به معنی هاله یا تاج آمده است، ویروسی ناشناخته که اواخر سال ۲۰۱۹ میلادی در یکی از استان‌های چین به نام ووهان با مرگ دو نفر آغاز شد.
بیماری که پس از گسترش آن بین مبتلایان چینی با عنوان کووید ۱۹ مطرح شد و در بین جهانیان این شیوع بیماری در مرز هشدار قرار گرفت.
با بررسی‌های به عمل آمده از سوی محققان چینی کووید ۱۹ در رسته ویروس آنفولانزا آن هم در حد حاد شناخته می‌شود که از حیوان به انسان سپس از انسان به انسان انتقال یافت و همچون سارس و مرس دو ویروس شناخته شده دیگر باعث مرگ انسان می‌شود.
ویروس ناشناخته ای که مرگ آن را ۰/۲ درصد کل مبتلایان رقم زده شده، پس از درگیری دو ماهه در کشور چین، در ۲۹ بهمن ماه ۱۳۹۸ وارد ایران شده و به دلیل در آستانه قرار گرفتن در انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی شناسایی این بیماری رسانه‌ای نشد اما در روز سی‌ام بهمن پس از مرگ دو نفر در قم از سوی وزارت بهداشت ورود این مهمان ناخوانده به ایران اعلام می‌شود.
در گام نخست ورود این بیماری به دلیل برگزاری یک دوره از انتخابات مهم با سیاست‌گذاری دولتی تردد و زندگی معیشتی در قم به عنوان اولین مرکز شیوع این بیماری، عادی عنوان می‌شود اما پس از دوم اسفند با مشاهده مبتلایان روزافزون این بیماری، اولین تصمیم‌گیری آن هم پس از تشکیل ستاد ملی مبارزه با کرونا توسط وزارت بهداشت مبنی بر تعطیلی مدارس و مراکز دانشگاهی اعلام شد.
در این شورای تصمیم‌گیری به مهمترین نکته آن هم فرهنگ‌سازی بر اهمیت این مهمان ناخوانده در بین ایرانیان انجام نشد و عدم وجود این فرهنگ‌سازی پس از اعلام تعطیلی مدارس و مراکز دانشگاهی با آمار تردد مسافران در محورهای مواصلاتی کشور به ویژه استان های شمالی مشاهده شد زیرا مردم به جای تأکیدات وزارت بهداشت و دست‌اندرکاران ستاد ملی مبارزه با کرونا بر در خانه ماندن، سفر و اهمیت ندادن به نکات ایمنی را ترجیح دادند.
و نکته دیگر که قابل تامل است؛ ریاست ستاد ملی مبارزه با کرونا مصوبه‌ای مبنی بر مسدود شدن این راه‌ها را اتخاذ نکرد تا نه تنها از این سفرهای بی وقت و موقع جلوگیری به عمل آید، هیچ! حتی اعلام شد از پانزدهم اسفند همه چیز به حالت عادی بر می‌گردد و چیزی به عنوان قرنطینه در هیچ شهر و استانی در ایران نداریم.
به طور حتم با چنین تصمیمی مردم ایران ویروس کرونا را جدی نمی‌گیرند و با وجود آنچه وزارت بهداشت هر یک از ما را به عنوان یک فرد ناقل معرفی می‌کند، سوغاتی برای هر هم وطنان مان در یک شهر یا استانی انتقال می‌دهیم.
و بدین گونه بیماری گسترش و این بار مرگ و میر در کل استان ها فزایش می‌یابد و با درگیر شدن آن نیروهای نظامی، امنیتی و انتظامی را پایه کار می آورند، اگرچه کمی دیر شده و کرونا شیوعش را لاک پشتی پیش نبرد چرا که با تردد این مسافران بسیاری از استان‌ها تبدیل به خط قرمز و بحران شدند.
اما ستاد ملی مبارزه با کرونا بیکار ننشستند و پس از اقدامات مستمر طی یک ماه گذشته توسط همه دستگاه‌هاحداکثر ظرفیت به صورت ۲۴ ساعته و مستمر برای مقابله و ممانعت از گسترش شیوع کرونا در کشور صورت گرفت، طرح تقویت فاصله‌گذاری اجتماعی با هدف کمک به تشدید قطع زنجیره انتقال بیماری با رویکرد کاهش تماس‌ها، عدم برگزاری اجتماعات و حذف ترددهای غیرضروری در سطح کشور آغاز و تا پانزدهم فروردین نیز لحاظ شد.
اجرای طرحی که در ستاد ملی مبارزه با کرونا ۱۱ بند از ممنوعیت اعم از حضور افراد غیربومی در شهرها و روستاها، تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها گرفته تا ممنوعیت کارکنان دستگاه‌های دولتی!
اما نکته آخر که باید به آن اشاره کرد بر اجرایی شدن این طرح در نظام جمهوری اسلامی ایران است که به جای عنوان قرنطینه تاکید بر طرح تقویت فاصله‌گذاری اجتماعی می‌شود.
اگر چه با راه‌اندازی پویش‌های متعدد در شبکه‌های مجازی و اجتماعی از سوی نهادهای مردمی چون “در خانه ماندن”، “در خانه می مانیم”، ” با خانه ماندن کرونا را شکست می‌دهیم” همان واژه قرنطینه را برای ما به معنا می رساند واژه ای که گمان می‌رود هنوز ریاست ستاد ملی مبارزه با کرونا از آن نام نمی‌برد.
اما در واقع قرنطینه کلمه‌ای فرانسوی (Quarantine) است و به معنی برقراری سیستم نظارت بهداشتی بر اماکن ظهور بیماری و بستن تمامی راه‌های ورود احتمالی بیماری است که بهترین معادل برای واژه فرنگی قرنطینه در زبان فارسی، اصطلاح «حصار بهداشتی» است.
در نظام جمهوری اسلامی ایران دو اصل بر آن تاکید شده است اصل ۲۸ دولت موظف است با رعایت نیاز جامعه به مشاغل گوناگون برای همه افراد امکان اشتغال به کار و شرایط مساوی را برای احراز مشاغل ایجاد کند.
اصل ۲۹ قانون اساسی می‌گوید: دولت باید از محل درآمد‌های عمومی و حاصل از مشارکت مردم خدمات و حمایت‌های مالی مذکور را برای برخورداری از تأمین اجتماعی از نظر بازنشستگی، بیکاری، پیری، از کارافتادگی، بی سرپرستی، در راه ماندگی، حوادث و سوانح و نیاز به خدمات بهداشتی و درمانی و مراقبت‌های پزشکی به صورت بیمه و… را برای همه فراهم کند.
موضوع اینجاست که این بیماری ناشناخته که امروزه به عنوان یک اپیدمی بهداشتی جهانی نام برده می‌شود و ووهان چین به عنوان یک الگوی ترسیم شده در مقابله با آن، ستاد ملی مبارزه با کرونا در ایران، اجرایی کردن آن را به فاصله و به نوعی تأخیر انداخت.
کرونایی که می‌توانستند به عنوان یک گره به جای دندان با دست باز کنند امروز به بحرانی در کشور تبدیل شده است.
